Zoila nin imaxinaba que un sitio como Vilacardoso podía encerrar tantos segredos escuros. Bastante fora con deixar a cidade, as vellas amizades e, sobre todo, a Jonathan.
Xandra ben coñece eses enigmas: forma parte deles, tan ao seu pesar. Esa ancestral maldición dos Corredores da que nin ela nin a súa familia conseguen fuxir e que tanto lle complica a vida.
A herdanza do marqués é a historia da súa amizade, das sombras ameazantes que espreitan, da vella historia da casa Ervedelo e da aínda máis antiga dos Negro e o Marqués de Vilacardoso, da calor abafante, das lendas sinistras e das ofertas temibles. Coidas que serás capaz de pasar as súas páxinas sen ter arrepíos?
Escrita en primeira persoa por cada unha das protagonistas desta intrigante historia, mostra dous vehículos distintos e, á par complementarios, de narrar: o tradicional, en que Xandra nos fai partícipe das súas preocupacións e vivencias directamente, e o propio das charlas pola Internet, en que Zoila non se dirixe directamente ao lector, senón aos seus amigos da cidade. Pode verse, tamén, como un xogo de irmandade entre o rural e o urbano, entre a modernidade e a tradición, entre o pasado e o presente, posto ao servizo da resolución dun enigma que condiciona os dous mundos.
Xandra ben coñece eses enigmas: forma parte deles, tan ao seu pesar. Esa ancestral maldición dos Corredores da que nin ela nin a súa familia conseguen fuxir e que tanto lle complica a vida.
A herdanza do marqués é a historia da súa amizade, das sombras ameazantes que espreitan, da vella historia da casa Ervedelo e da aínda máis antiga dos Negro e o Marqués de Vilacardoso, da calor abafante, das lendas sinistras e das ofertas temibles. Coidas que serás capaz de pasar as súas páxinas sen ter arrepíos?
Escrita en primeira persoa por cada unha das protagonistas desta intrigante historia, mostra dous vehículos distintos e, á par complementarios, de narrar: o tradicional, en que Xandra nos fai partícipe das súas preocupacións e vivencias directamente, e o propio das charlas pola Internet, en que Zoila non se dirixe directamente ao lector, senón aos seus amigos da cidade. Pode verse, tamén, como un xogo de irmandade entre o rural e o urbano, entre a modernidade e a tradición, entre o pasado e o presente, posto ao servizo da resolución dun enigma que condiciona os dous mundos.
