‘Ik hoefde niet te zijn wie ik al was, ik kon worden wat ik wou.’ In zijn studententijd vond Anil Ramdas dat een bevrijdend inzicht. ‘Doet u mij maar kosmopoliet, en mag het ietsje meer zijn: brahmaan, Hindoestaan, Surinamer, migrant, Nederlander, Indiër, liefhebber van Flaubert, Naipaul en Bellow, van film en Indiase muziek, van Franse wijn en Italiaanse pasta.’ Later, na de aanslagen van 11 september 2001, merkte Ramdas dat het verlangen naar een vaste identiteit toenam, zowel bij moslimfundamentalisten als bij mensen die de Nederlandse eigenheid vooropstelden. Tot zijn verbazing kwam hij opeens in het kamp van de buitenstaanders terecht.
Ik had me de wereld anders voorgesteld, waarvoor Kawita Ramdas en Pieter Hilhorst zijn beste essays, lezingen en columns selecteerden, toont de kracht van Ramdas’ stijl en de blijvende actualiteit van zijn ideeën over identiteit, dekolonisatie en beschaving. Zijn stem wordt node gemist in het publieke debat van vandaag.
Ik had me de wereld anders voorgesteld, waarvoor Kawita Ramdas en Pieter Hilhorst zijn beste essays, lezingen en columns selecteerden, toont de kracht van Ramdas’ stijl en de blijvende actualiteit van zijn ideeën over identiteit, dekolonisatie en beschaving. Zijn stem wordt node gemist in het publieke debat van vandaag.
