A fin é o inicio e así en boucle: extranxeiranundesterro cara ningures. Soa. Infinitamente soa. É leda, conscientemente leda. Para que calar ahora? (dicía), para deixar baleiro. Pero non, decidin escribir e facerme a minmesmanun berro delirante e non circunstancial. Inunda-lo todo aoberrar e “así cegar ata ti. Por que? Porque esa onda agachada o porvir, e como no Sol nom o quixen. renuncieé. Renunciei a ti. A vós. Ágora áchome inmersa na pureza do verbo e na impureza das experiencias. A cotidianidade esquiva a transcendencia oumellor Dito, deixaa para despois e despois non hai nada. Nada. Os enegmassucumbian as catástrofes dese cotiá e mergallábame en mares descoñecidos.
Este sitio es seguro
Usted está en un sitio seguro, habilitado para SSL. Todas nuestras fuentes son constantemente verificadas.
