"Mar Bruno koe net litte krekt om't er makke inkele geast-waait somersaults - lykwols, de akteurs fan Shakespeare syn tiid om te dwaan wat as dat - en gie nei it applaus fan de kikkerts. Taskôgers sels neamde him foar in tajefte, mar Bruno wie koppich. Hy woe net komme út oant it wie tiid foar de beloofde ferhaal.
Bruno ferskynde yn syn eigen foarm - en sûnder geast-waait somersaults en brandbommen annealing, dêr't ik konkludearre dat er himsels noch net typyske. Neffens him, springen en springen wienen allinnich Hamlet en de âlde keningen fan Lyra, mar net er. Lykwols, it wie dúdlik dat hy net fielt as wis sûnder make-up en kostúm, as wy graach.
"
Bruno ferskynde yn syn eigen foarm - en sûnder geast-waait somersaults en brandbommen annealing, dêr't ik konkludearre dat er himsels noch net typyske. Neffens him, springen en springen wienen allinnich Hamlet en de âlde keningen fan Lyra, mar net er. Lykwols, it wie dúdlik dat hy net fielt as wis sûnder make-up en kostúm, as wy graach.
"
